კალიუმის დიკარბოქსილატიეს არის ევროკავშირის მიერ დამტკიცებული პირველი არაანტიბიოტიკური ზრდის ხელშემწყობი საკვები დანამატი. ეს არის კალიუმის დიკარბოქსილატისა და ჭიანჭველმჟავას ნარევი მოლეკულათშორისი წყალბადური ბმების მეშვეობით. იგი ფართოდ გამოიყენება გოჭებსა და მზარდი ღორებში. კვების ექსპერიმენტის შედეგებმა აჩვენა, რომ ღორების რაციონში კალიუმის დიკარბოქსილატის დამატებამ შეიძლება მნიშვნელოვნად გაზარდოს ღორების წონაში მატება და შეამციროს ბაქტერიული ინფექციით გამოწვეული სიკვდილიანობის რაოდენობა. ძროხის საკვებში კალიუმის დიკარბოქსილატის დამატებამ ასევე შეიძლება გააუმჯობესოს ძროხის რძის მოსავლიანობა.

ამ კვლევაში, სხვადასხვა დოზებიკალიუმის დიკარბოქსილატიდაბალი ცილებით დაავადებული Penaeus vannamei-ს საკვებს დაემატა, რათა შესწავლილიყო ეფექტური და ეკოლოგიურად სუფთა, არაანტიბიოტიკური ზრდის მასტიმულირებელი აგენტი.

მასალები და მეთოდები

1.1 ექსპერიმენტული საკვები

ექსპერიმენტული საკვების ფორმულა და ქიმიური ანალიზის შედეგები ნაჩვენებია ცხრილში 1. ექსპერიმენტში საკვების სამი ჯგუფია და კალიუმის დიკარბოქსილატის შემცველობა შესაბამისად 0%, 0.8% და 1.5%-ია.

1.2 ექსპერიმენტული კრევეტები

Penaeus vannamei-ს საწყისი სხეულის წონა იყო (57.0 ± 3.3) მგ) C. ექსპერიმენტი დაყოფილი იყო სამ ჯგუფად, თითოეულ ჯგუფში სამი გამეორებით.

1.3 კვების ობიექტები

კრევეტების მოშენება ხორციელდებოდა ბადისებრ გალიებში, რომელთა სპეციფიკაციები იყო 0.8 მ x 0.8 მ x 0.8 მ. ყველა ბადისებრი გალია მოთავსებული იყო მრგვალ, მოძრავ ცემენტის აუზში (1.2 მ სიმაღლის, 16.0 მ დიამეტრის).

1.4 კალიუმის ფორმატის კვების ექსპერიმენტი

ყუთში 30 ცალის აწონვის შემდეგ, თითოეულ ჯგუფს შემთხვევითობის პრინციპით გადაენაწილდა დიეტის სამი ჯგუფი (0%, 0.8% და 1.5% კალიუმის დიკარბოქსილატი). საკვების რაოდენობა შეადგენდა საწყისი სხეულის წონის 15%-ს 1-ლი დღიდან მე-10 დღემდე, 25%-ს მე-11 დღიდან 30-ე დღემდე და 35%-ს 31-ე დღიდან მე-40 დღემდე. ექსპერიმენტი 40 დღის განმავლობაში მიმდინარეობდა. წყლის ტემპერატურა იყო 22.0-26.44 ℃, ხოლო მარილიანობა - 15. 40 დღის შემდეგ, სხეულის წონა აიწონა და დაითვალა.

2.2 შედეგი

თევზის შენახვის სიმჭიდროვის ექსპერიმენტის მიხედვით, ოპტიმალური შენახვის სიმჭიდროვე იყო 30 თევზი/ყუთი. საკონტროლო ჯგუფის გადარჩენის მაჩვენებელი იყო (92.2 ± 1.6)%, ხოლო 0.8%-იანი კალიუმის დიფორმატის ჯგუფის გადარჩენის მაჩვენებელი - 100%; თუმცა, Penaeus vannamei-ს გადარჩენის მაჩვენებელი შემცირდა (86.7 ± 5.4)%-მდე, როდესაც დამატების დონე გაიზარდა 1.5%-მდე. საკვების კოეფიციენტმაც იგივე ტენდენცია აჩვენა.

3 დისკუსია

ამ ექსპერიმენტში, კალიუმის დიფორმატის დამატებამ შეიძლება ეფექტურად გააუმჯობესოს Penaeus vannamei-ს დღიური ზრდა და გადარჩენის მაჩვენებელი. იგივე მოსაზრება წამოაყენეს ღორების საკვებში კალიუმის დიკარბოქსილატის დამატებისას. დადასტურდა, რომ Penaeus vannamei-ს კრევეტების საკვებში 0.8%-იანი კალიუმის დიფორმატის დამატებას უკეთესი ზრდის ხელშემწყობი ეფექტი ჰქონდა. როთი და სხვ. (1996) რეკომენდაციას უწევდნენ ღორების საკვებში ოპტიმალურ დიეტურ დამატებას, რომელიც შეადგენდა 1.8%-ს საწყის საკვებში, 1.2%-ს ძუძუთი კვების საკვებში და 0.6%-ს მზარდი და მეძუძური ღორებისთვის.

კალიუმის დიკარბოქსილატის ზრდის ხელშეწყობის მიზეზი ის არის, რომ კალიუმის დიკარბოქსილატს შეუძლია ცხოველის კუჭის კვების გზით სრული სახით მიაღწიოს სუსტად ტუტე ნაწლავის გარემოს და ავტომატურად დაიშალოს ჭიანჭველმჟავად და ფორმატად, რაც ავლენს ძლიერ ბაქტერიოსტატიკურ და ბაქტერიციდულ ეფექტს, რაც ცხოველის ნაწლავებს „სტერილურ“ მდგომარეობაში აქცევს, რითაც ავლენს ზრდის ხელშეწყობის ეფექტს.